Социальный работник – профессия, которая требует немало физических и эмоциональных затрат. Работать в этой сфере непросто, ведь далеко не каждый человек способен разделить чужую боль, сопереживать, поддержать, предоставляя при этом полный «набор» социальных услуг. Поэтому большинство из социальных работников выбрали профессию по зову души и сердца.
У каждой из них за плечами большой жизненный опыт. По словам их подопечных, это неравнодушные, энергичные, душевные и преданные своей работе люди. Подтверждают это и слова пожилых людей, и грамоты, благодарственные письма, которыми они неоднократно награждались. Каждую из них бабушки и дедушки ждут как самого дорогого гостя.
Социаль хезмәткәр-физик һәм эмоциональ чыгымнар таләп итә торган һөнәр. Бу өлкәдә эшләү җиңел түгел, чөнки һәр кеше башкаларның авыр чагын уртаклаша, кызгана, шул ук вакытта социаль хезмәтләрнең тулы «җыелмасын» да күрсәтә, ярдәм итә алмый. Шуңа күрә социаль хезмәткәрләрнең күбесе бу һөнәрне күңел һәм җан чакыруы буенча сайлый.
Аларның һәрберсенең зур тормыш тәҗрибәсе бар. Үзләре карамагындагыларның сүзләре буенча, социаль хезмәткәрләр - битараф булмаган, энергияле, рухи һәм үз эшләренә тугры кешеләр. Моны өлкән яшьтәге кешеләрнең сүзләре дә, үзләре алган грамоталары да, күп тапкырлар бүләкләнгән Рәхмәт хатлары да раслый. Аларның һәрберсен әби-бабайлар үзләрен иң кадерле кунак көткән кебек зарыгып көтәләр.
  
|
